Op de trampoline

Op en neer

Een brede lach op je gezicht

Samen op de trampoline

Hoger en hoger gaan we de lucht in

Jij zoekt je ritme

Zodat ik jou als het ware lanceer

Door en door ga je

Jij zou dit uren vol kunnen houden

Maar ik niet

Sorry manneke, m’n voeten doen zo zeer…

Je vindt het niet erg

En braaf volg je me naar binnen

Samen in bad

Rustig bijkomen en heerlijk nagenieten!

TV kijken

De afstandsbediening draait in je hand

Je hoofd plat tegen de TV gedrukt

Desnoods schuif je alles aan de kant

Ja, het is je weer gelukt

Intens gelukkig ben je, je voelt je vrij

Je springt op de trampoline van plezier

Allemaal tevreden geluidjes horen wij

Je leeft helemaal in het nú en hier

Je ogen blijven op het scherm gericht

Niets kan jou nog afleiden

Blijdschap lezen we op je gezicht

Dit zijn de mooie tijden…

Geluk

Jouw

beide armpjes

stijf

om mijn nek

Intens geluk

stempeltje



Het is alweer 4 jaar geleden

Dat langzaam het besef ontstond

Dat er iets niet klopte bij jou

Bijvoorbeeld als de treinen langs reden

En jij dat helemaal niet interessant vond

Maar treffender nog

Was het dat jij geen herkenning liet blijken

Als papa thuis kwam

Dat is niet normaal toch?

En ook dat je niemand recht aan kon kijken

Ook als we bij je bedje kwamen

Strekte jij geen armpjes naar ons uit

Het kon jou niet veel schelen

Wel blij dat we je in onze armen namen

Maar dat niet ècht geuit

Het stempeltje ‘autisme’ paste jou dan ook helemaal

Alleen hadden we niet gedacht dat jouw beperking zó groot zou zijn

Vol goede moed gingen we er tegenaan

En schreven we samen jouw verhaal

We werkten aan ieder stapje, al was ‘ie nog zo klein

We zullen nog heel wat regels moeten schrijven

De ene keer met meer moed dan de andere keer

Want het is soms ook best moeilijk

Maar positief zullen we altijd blijven

Jij bent zo’n heerlijk mannetje, dat besef ik me steeds weer!!!

Vroege Vogel

Het is 4 uur in de ochtend

Ontevreden geluiden uit jouw kamer

En papa die zegt: “hij is al een half uur wakker hoor”

Ik ga naar jou toe

Zodra je bedtentje open is

Klim je in mijn armen en wil je weg

Maar nee

Dat is nog niet de bedoeling

Je krijgt een schone luier en ik leg je weer in bed

Even is het stil

Maar dan begin je weer

Harder en harder klinkt je protest

Toch nog een keer proberen

Ik zeg dat je weer moet gaan slapen

Geef je je speen en kruip weer in mijn eigen bed

Maar niet voor lang

Want als je ècht verdrietig word

Kan ik er niet meer tegen en haal je uit je bedje

Het is 5 uur in de ochtend

De hele wereld slaapt nog (denk ik)

Maar wij zitten gezellig in de kamer en kijken Teletubbies

Avondritueel

Samen liggen we te rollebollen in het grote bed

Als ik jou kietel, heb jij de grootste pret

Heerlijk om je lijfje tegen het mijne aan te voelen

En zachtjes door je blonde haren heen te woelen

Niet te lang hoor, dat vind jij niet zo fijn

Nee, dan wil je liever nog even bij papa zijn

In je blote nakie klim je heel stilletjes naar beneden

Heel voorzichtig, trede voor trede

Je kruipt lekker tegen papa aan en hij kriebelt je arm

Samen zo in jullie hoekje hebben jullie het lekker warm

Nog even kinderliedjes op de i-pad luisteren

Maar dan begint Klaas Vaak in je oortje te fluisteren

En als hij dan ook nog zand in je oogjes strooit, geef je het op

Je pakt het plaatje ‘op bed’ , het liefst doe je dat op z’n kop

Gauw naar boven en de slaapzak aan

En dan maar snel naar dromenland gaan

Jeetje, toch wel spannend: de eerste

Voor Leon zijn vierde verjaardag had ik het volgende gedichtje geschreven:

Jarig...

Afgelopen zondag werd je lijfje 4 jaar
Maar in je hoofdje ben je pas 1

Het leven is één grote puzzel voor je
Af en toe valt er een stukje op zijn plaats

Maar soms is de puzzel te moeilijk, gooi je hem op de grond
En voorzichtig begin je dan weer opnieuw

Samen hopen we de puzzel eens af te krijgen
Jouw handje in de mijne.... samen kunnen we alles aan

Misschien blijf je in je hoofdje wel altijd kind
Maar als je dan nog steeds zo lief en vrolijk bent als nu

Komt het wel goed!