Feest

Lieve grote vent van ons, acht jaar wordt jij alweer vandaag

Wat je daar nu echt van snapt, dat is nog maar de vraag

Je reageert helemaal niet op de slingers die er hangen

En ook naar de cadeaus die op tafel staan, zie ik jou niet verlangen

Voor jou is het veel meer feest als het een hele gewone dag is

Juist bij drukke feestjes gaat het bij jou mis

 

Maar…. de feesthoed mag wel op je mooi bol staan

En als Daphne voor je zingt, zien we je mondhoeken omhoog gaan

Jouw lach maakt van iedere dag het grootste feest dat je maar kan denken

En is voor ons het allermooiste cadeau wat je ons kunt schenken

Van harte gefeliciteerd, lieve boef van papa en mij

Het maakt allemaal niet uit, wees gewoon maar JIJ

 

Zonder speen

Toen je nog een heel klein frummeltje was

En je dus nèt niet meer in mama’s buik zat

Was je meteen al helemaal in je sas

Met de speen die je van onze buurtjes gekregen had

 

Heel wat keren liepen we naar je ledikantje toe

Als je huilde, want je had je speentje niet meer

Daardoor was je wakker, maar ook nog wel moe

En met je speen sliep je dan al gauw weer

 

Heel wat speentjes gingen er doorheen

Die sterke tanden van je beten ze stuk, soms al heel gauw

Dus kochten we er altijd meer dan één

Dan lagen er steeds genoeg klaar voor jou

 

En omdat je, ondanks je speen, soms ook heel slecht sliep

Durfden we je speentje echt niet bij je weg te halen

Want dán sliep je vast nooít meer diep

Zo was het in ons hoofd aan het malen

 

Maar vorige week, toen ik er niet zo goed bij nadacht

Vergat ik zomaar dat de speen nog in je mond moest

En dus, eigenlijk helemaal onverwacht

Heb jij een hele nacht zonder speen gekoest

 

De tweede nacht lukte het gewoon wéér

Dus nu zijn papa en mama supertrots op jou

Want een speentje hoef je dus echt niet meer

Grote vent van ons, mooi mannetje waar ik zo van hou!

 

 

Op kamp

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Al vanaf het eerste jaar dat jij op It Mearke zit

Wordt ons ieder jaar de vraag gesteld:

Gaat Leon ook mee op kamp?

Maar ieder jaar vonden wij jou daar nog veel te jong voor

 

Maar nu jij als zo’n grote vent bent

Konden wij er niet langer omheen

Het grote loslaten moest maar eens beginnen

Dit jaar zou jij wèl mee op kamp gaan

 

En vandaag was dan de grote dag

Samen met nog 10 kindjes en 9 begeleid(st)ers zat jij in de bus

En wij stonden te zwaaien

Met een blok beton in onze maag

 

Zou jij zonder je TV kunnen?

Zou jij niet verdrietig zijn zonder ons?

Zou jij wel kunnen slapen?

Zou jij….?

 

Natuurlijk kon je dat allemaal

Want vanavond kreeg ik een berichtje van je begeleidster

Vol lof over jou, onze mooie grote vent

En nu lig je heerlijk in dromenland

 

Heb nog maar een paar heerlijke dagen!

Wij tellen de minuten tot we je vrijdag weer op mogen halen….

 

Dikke kus van papa en mama

 

Handje op het raam

Nooit had ik gedacht

dat jij nog eens naar mij zou zwaaien

En als je het heel objectief bekijkt, dan doe je dat ook niet

 

Maar voor mij is jouw handje op het raam

Als de taxi jou ’s morgens naar It Mearke brengt

Jouw manier van zwaaien

Trots

Vannacht

Werd jij huilend en in paniek wakker

Vroeger

Konden we je alleen troosten door beneden TV te gaan kijken

Nu

Gingen we naar je snoezelkamer en daar werd je weer helemaal rustig

Trots

Was ik op je toen je daarna gewoon weer in je bedje ging liggen slapen

 

 

Snoezelen

Wij maakten voor jou een snoezelkamer

Met zaag, kwast, schroevendraaier  en hamer
En dat allemaal door die ene zin van Hannie, simpel maar krachtig:
“Jullie zouden thuis ook een snoezel moeten hebben, hij vindt het zo prachtig!”
Toen ging het malen in mama’s hoofd en pas dan maar op
Want dan wordt er wat bedacht in die ouwe grijze kop

Ten eerste moest Louis zijn studeerplekje opgeven
Dat neemt hij ons vast nog heel lang kwalijk, waarschijnlijk de rest van z’n leven
Dan stond er een hele grote kast met heel veel spul erin en erop
Dat moest opgeruimd worden, dus het hele huis ging op z’n kop
De kringloopwinkel en kledingbank waren er erg bij mee
Dus waren wij ook alvast tevree

Maar er moest natuurlijk nog heel veel gebeuren

Eerst moesten we af van die saaie kleuren
Dus het behang werd van de muren af gehaald
En heel mooi ‘onderwaterbehang’ uitgezocht en betaald
Opa had namelijk geld gegeven om er ècht iets moois van te maken
Zo hoefde het niet mis te lopen op financiële zaken
Alle benodigde spulletjes konden we dus met een gerust hart uitzoeken
En die vonden we in alle ‘internet-gaten en –hoeken’

Nu kon het echte kluswerk dan van start gaan

En keken wij pake maar weer eens heel lief aan
Samen met mama behangen, samen met papa geklust
En door jou op z’n wang gekust
Met zijn allen hebben wij jouw snoezelkamer gemaakt, het resultaat is prachtig
Maar het allerbelangrijkste is: jij vindt het inderdaad MACHTIG!

Dankbaar

Hoe beperkt jij misschien ook bent,

Hoe diep het autisme ook in jou zit

Jij bent zó’n lieve, vrolijke vent

Altijd vol levenslust en pit

 Jij pakt ons in met jouw oprecht plezier

Boos op jou worden, kunnen wij dan niet

Het is een glimlach daar, een giechel hier

Soms een volle blik naar ons, zodat je ons ècht ziet

 Deze momenten zijn absoluut onbetaalbaar

En houden ons op de been als het wat minder goed gaat met jou

Bijvoorbeeld als je ziek bent, want dan voel je je altijd zo naar

Maar zelfs dan zijn wij met alle liefde voor jou in touw

 Dankbaar voel ik mij dat jij bent zoals je bent

Door jou weten wij dat niets vanzelfsprekend is

En raken wij niet meer zo gemakkelijk verwend

Bedankt voor deze levenslessen, ze zijn niet mis….